به گزارش يونايتدپرس، روبرت ويلسون از مرکز پزشکي دانشگاه راش در شيکاگو  گفت: محققان در اين مطالعه ۲۹۴ نفر را به مدت ۶ سال مورد آزمايش قرار دادند و حافظه آنها را اندازه گيري کردند.
اين افراد در متوسط سني ۸۹ سالگي درگذشتند.آنها در زمان حيات پرسشنامه  هايي را با هدف بررسي ميزان توجه آنها به کتاب خواندن ، نوشتن و شرکت در  فعاليت هاي مختلف در دوران کودکي، نوجواني، ميانسالي و سالخوردگي پر کردند.
محققان مغز اين افراد را پس از مرگ نيز از طريق کالبد شکافي براي کشف  علايم فيزيکي مانند ضايعات، پلاک هاي مغز و غيره مورد بررسي قرار دادند.
آنان متوجه شدند، نرخ کاهش حافظه در افرادي که در سنين جواني و  سالخوردگي فعاليت هايي مانند خواندن و نوشتن داشته اند ،آهسته تر از ديگر  افراد  است .
نتايج اين مطالعه که در مجله اينترنتي  Neurology منتشر شده است، نشان  داد که نرخ زوال عقل در افرادي که در سالخوردگي مرتب فعاليت هاي ذهني انجام مي دهند ۳۲ درصد کمتر از افرادي است  که فعاليت ذهني متوسط داشتند.
همچنين افرادي که فعاليت ذهني کمي داشتند نرخ زوال عقل در آنها ۴۸ درصد سريعتر از افرادي بود که فعاليت ذهني متوسطي داشتند.
نتايج حاصل از اين مطالعه تاکيدي است بر اين موضوع که نبايد اثرات  فعاليت هاي روزانه مانند کتاب خواندن و نوشتن کودکان، بزرگسالان و  سالخوردگان را ناديده گرفت.